تاریخ خبر: دوشنبه 21/بهمن/98
مژگان جایز، سرپرست هیئت باستان‌شناسی شهرستان ایذه گفت: فصل دوم بررسی باستان‌شناسی محوطه‌های پارینه سنگی حاشیه دشت ایذه در استان خوزستان موجب شناسایی و ثبت مشخصات 59 غار و پناهگاه صخره‌ای از دوران پارینه‌سنگی جدید، فراپارینه‌سنگی و اوایل نوسنگی در منطقه شد.
وی افزود: به دلیل ساختارهای کارستی در کوهپایه‌های دشت ایذه غارها و پناهگاه‌های صخره‌ای زیادی در منطقه وجود دارد که در دامنه بیش از نیمی از آنها آثار سطحی به شکل دست ساخته‌های سنگی از دوران پارینه‌سنگی مشاهده می‌شود.
مژگان جایز خاطرنشان کرد: فصل دوم بررسی غارها و پناهگاه‌های صخره‌ای دوران پارینه‌سنگی در بخش‌های شمال و شمال غربی دشت ایذه در حاشیه تالاب میانگران متمرکز بوده و به شکل پیمایش فشرده در کوهپایه‌های مناطق خونگ یارعلیوند، کمالوند، خونگ اژدر و منطقه پرچستان شکل گرفت.
سرپرست هیئت باستان‌شناسی ایذه با اشاره به پیشینه فعالیت‌های باستان‌شناسی در این محوطه، تصریح کرد: مطالعات پارینه‌سنگی در دشت ایذه از دهه 1350 به سرپرستی هنری رایت باستان‌شناس آمریکایی آغاز و بعد از انقلاب اسلامی در دهه 1380 به شکل پراکنده ادامه پیدا کرد.
جایز افزود: از سال گذشته این مطالعات به شکل متمرکز در منطقه انجام شده که فصل نخست آن در پاییز 1397 منجر به شناسایی و ثبت مشخصات 69 محوطه شد و فصل دوم آن نیز در سال 1398 شناسایی 59 محوطه دیگر را به دنبال داشت. همچنین در مجموع با مطالعات دهه 1380 تاکنون 147 غار و پناهگاه صخره‌ای در حاشیه دشت ایذه در شمال شرق استان خوزستان مورد شناسایی، ثبت مشخصات، پلان‌برداری و نمونه‌برداری کنترل‌شده آثار سطحی قرار گرفته‌اند.
عضو هیئت علمی پژوهشکده باستان‌شناسی از دیگر یافته‌های فصل دوم بررسی دشت ایذه به شناسایی و ثبت مشخصات 36 هاون سنگی صخره‌ای اشاره کردکه در صورت همزمانی با غارها و پناهگاه‌های صخره‌ای می‌تواند در زمینه بازسازی معیشت مردمان شکارگر-گردآورنده اواخر پارینه‌سنگی در منطقه مورد مطالعه قرار گیرند.
وی تصریح کرد: از دیگر فعالیت‌های فصل دوم بررسی پارینه‌سنگی دشت ایذه که با همکاری متخصصان سازمان زمین‌شناسی و اکتشافات معدنی انجام شده، می‌توان به استخراج مغزه‌های رسوبی از بستر تالاب‌های میانگران و بندون اشاره کرد که مطالعه آنها به بازسازی دیرین اقلیم در دشت ایذه کمک می‌کند و بر اساس آنها می‌توان متوجه شد شکارگران-گردآورندگان دشت ایذه در اواخر پارینه‌سنگی در چه شرایط آب و هوایی زندگی می‌کردند.
جایز ادامه داد: دشت ایذه با تنوع منابع معیشتی که امکانات کوهپایه، دشت و منابع آبی را در کنار ساختارهای آهکی غاری و پناهگاهی جهت ایجاد سرپناه به طور همزمان برای مردمان دوران پارینه‌سنگی فراهم می‌‌کرده است، یکی از مناطق پراهمیت در زمینه بازسازی الگوهای معیشتی و جابه‌جایی‌های جمعیتی گروه‌های انسانی در انتهای دوران پارینه‌سنگی محسوب می‌شود.
سرپرست هیئت باستان شناسی در خاتمه سخنانش با اشاره به اینکه مجوز فصل دوم بررسی باستان‌شناسی محوطه‌های پارینه‌سنگی حاشیه دشت ایذه در استان خوزستان از طرف پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری صادر شده است، تصریح کرد: مطالعات آینده در این منطقه بر ادامه بررسی‌ها در سایر بخش‌های دشت و کاوش در محوطه‌هایی متمرکز است که دارای نهشته های فرهنگی از دوران پارینه‌سنگی هستند.
