یکی از صنایع دستی خراسان شمالی گلیم سفره کردی است که در گذشته توسط اقوام عشایر کرمانج این استان بافته می شد اما اکنون این هنر دست در بیشتر مناطق این استان بافته می شود. تولید این صنعت دست در این استان آنقدر مهم و گسترده است که نام بجنورد مرکز خراسان شمالی عنوان شهر ملی گلیم را از آن خود کرده و حتی در فهرست آثار ملی نیز به ثبت رسیده است و قرار بر این است تا با حضور وزیر میراث فرهنگی جشنی در این رابطه در استان گرفته شود.
در ادبیات فارسی عموماً گلیم با زیلو یا جاجیم و… به یک معنی بکار رفته است ولی به طور مشخص گلیم فرشی است که از بافتن پود بر تارهایی که بر دار افراشته تنیده شده‌است بافته می‌شود و از دستگاه کمکی نظیر ماسوره و… استفاده نمی‌شود. در هر منطقه گلیم طرح مختص به خود را داراست و عموماً به عنوان فرش جل اسب، نوار چادر و سفره کردی به کار می رود.
دامنه نقوش ونگاره ها در گلیم خراسان شمالی ،بسیار وسیع ،متنوع و پرتعداد است. در بافت این گلیم، از نقوش و نگاره های ساده، بی پیرایه و زیبا استفاده های فراوانی می شود. نقش شتر، بز کوهی، گوزن و گوسفند که نشان از برکت در زندگی او و فرزندانش است. کوه و خورشید را بر جان گلیم می‌نشاند تا گرمی و روشنی را به سیاه چادر زندگیش آورد و خدا قوتی باشد برای مردش که تازه از هی هی گوسفندان بازگشته است. با خلق درخت و شکوفه‌هایش بر تار و پود گلیم نقش بهار و تلألوی دوباره زندگی را در رگ‌های افراد خانواده به گره می‌نشاند. ستاره‌ای که درخشش آن، تاریکی آسمان و کوه را به درکرده، و زن پیر را در کوه‌های آلاداغ و شاه جهان به تحرک وا داشته است. نقش عقاب که صلابت و ابهت ایل عشایر را در ذهن‌ها به تصویر می‌کشد تا مبادا روزی به دست فراموشی سپرده شود.
نقوش و نگاره های گلیم خراسان شمالی را باید در پنج دسته بندی مشخص تجزیه و تحلیل کرد، نقوش هندسی، جانوری، گیاهی، انسانی ونقوش اسطوره ای. تعداد زیادی از نقوش و نگاره های به کار رفته در گلیم خراسان شمالی دارای نام و عنوان هستند. این نقوش که در نوع خود سمبل هایی دیرپا و دارای ریشه هستند، معرف زندگی و حتی حالات روحی بافنده ها بوده و درشناسایی قدمت و اصالت آثار بافته شده جنبه کلیدی دارند. همچنین محیط طبیعی، باورهای فکری، مولفه های فرهنگی، نوع نگاه و سلیقه بافندگان ازعواملی هستند که در خلق نقوش و نگاره ها موثر بوده اند. به یاد داشته باشیم که دربافت گلیم روش و قائده ثابت و تعیین شده ای برای استفاده و بهره جویی از نقوش وجود ندارد از این روی چیدمان نقوش، شکل و فرم موتیف ها بسته به انگیزه فردی بافنده، وضعیت روحی و شرایط زیستی او، ممکن است تغییر یابد.
چین، جاگل، هیو، قایخ، زولی، زی، پژ، چوچک، زون، بوته، بوته قایخ، بوته گلی، شه، منات، شالچه، مشک، جیران، ریوی، ده وه، مریشک، هستک، استنک، دیک، ترمانیک، هفشان، دار، گیزانیک و...ازجمله اسامی موتیف ها نقش ها و نگاره های گلیم سفره کردی است.
