درباره کشور لیبی
لیبی کشوریست در شمال قاره آفریقا که با مساحت یک میلیون و ۷۶۰ هزار کیلومتر دارای ۶.۴۲۰.۰۰۰ نفر جمعیت است. لیبی چهارمین کشور بزرگ قاره آفریقا است که از شرق با مصر، از جنوب با چاد و نیجر، از غرب با الجزایر و از شمال غربی با تونس همسایه است.
پایتخت و بزرگترین شهر این کشور، طرابلس است. لیبی به لحاظ جمعیت و ساختار سیاسی و هم به لحاظ اقتصادی و انسانی از کشورهای نادر آفریقا و جهان محسوب میگردد
در حدود 90% از خاک کشور لیبی پوشیده از صحراهای بدون آب و علف است و تنها 2% از خاک آن کاربرد کشاورزی دارد. بخش عمده‌ی مواد غذایی مورد نیاز مردم این کشور از خارج وارد می‌شود.
زبان رسمی کشور لیبی عربی است، اما زبان بربری هم در میان اقلیتی از مردم این کشور رایج است.
اطلاعات ضروری کشور لیبی
- نام رسمی: لیبی Libya
- زبان رسمی: لیبی عربی
- دین رسمی: اسلام
- واحد پول: دینار لیبی
- پیش‌شماره تلفنی: 218+
- پایتخت: طرابلس
- زبان رسمی: عربی
- نوع حکومت: جمهوری
آب و هوای کشور لیبی
90% از سرزمین لیبی پوشیده از بیابان و صحراهای بی آب و علف است. در مرکز و جنوب این کشور آب و هوایی بسیار خشک و بیابانی حاکم است. اما در امتداد ساحل مدیترانه ای هوا خنک است و تقریبا بیشتر مردم این کشور در حاشیه ساحل سکونت دارند.
در لیبی هیچ رودخانه دائمی وجود ندارد و تنها ۲% از خاک آن کاربرد کشاورزی دارد.
تاریخ کشور لیبی
در نیمه اول قرن اول پیش از میلاد بخش شرقی لیبی زیر سلطه‌ی یونانی‌ها درآمد. بخش غربی نیز تا ۲۰۰ سال پیش از میلاد مسیح، بخشی از حکومت کارتاژها بود. در قرن اول میلادی هر دو بخش این کشور زیر حاکمیت امپراطوری روم قرار گرفتند و پس از آن امپراطوری بیزانس بر آن‌ها حاکم شد.
از نیمه دوم قرن هفتم میلادی، کشورگشایی عرب‌ها در سرزمین لیبی آغاز شد و همین امر سرآغاز ورود اسلام به این کشور نیز بود. در قرن ۱۶ میلادی دوران حکومت چندین خلافت عربی بر لیبی با سلطه‌ی عثمانی بر این کشور خاتمه یافت.
در سال‌های ۱۹۱۱ و ۱۹۱۲ میلادی ایتالیا این کشور را از چنگ عثمانی ها درآورد. در سال ۱۹۴۷ ایتالیا از سلطه بر لیبی دست کشید و ۴ سال بعد با تشکیل حکومت "سلطنتی سلطان ادریس" استقلال آن بصورت رسمی اعلام شد.
در سال ۱۹۶۹ تعدادی از افسران ارتش لیبی به فرماندهی "معمر قذافی"، پادشاهی"سلطان ادریس" را برانداختند و "جماهیر مردمی سوسیالیستی" در کشور لیبی مستقر شد. حمایت از گروه‌های تروریستی و مسلح در قاره آفریقا و در کشورهای غربی بخشی از سیاست دولت معمر قذافی" بود.
دین و مذهب کشور لیبی
۹۷% مردم کشور لیبی مسلمان سنی هستند. در سال‌های اخیر اثرات محسوسی از گرایش به اسلام‌گرایی سنتی در لیبی مشاهده شده است.
در سال ۲۱ هجری پس از فتح مصر، اسلام به لیبی وارد شد و بربرهای ساکن این کشور به سرعت جذب این آیین شدند و بخشی از ارتش مسلمانان را در فتح بزرگ اسلامی که منجر به تصرف اندلس شد، تشکیل دادند.
زیارتگاه امامزاده "عبدالسلام الاسمر" که از نوادگان امام حسن (ع) بوده است، در شهر "زلیتن" در ۱۶۰ کیلومتری طرابلس واقع شده است. این بنا 800 سال قدمت تاریخی دارد.
اقتصاد و سیاست کشور لیبی
جمهوری لیبی دارای یک نظام جمهوری مردمی، سوسیالیستی، عربی و اسلامی است. نظام جمهوری لیبی بر اساس کمیته‌ها و کنگره‌های مردمی بنا شده است. بالاترین نهاد تصمیم‌گیری در لیبی کنگره عمومی خلق است که دارای ۲۷۰۰ نماینده است. دبیرکل کنگره عمومی خلق رئیس جمهور است و کمیته عمومی مردمی هم نقش نهاد اجرایی را در کشور بر عهده دارد.
90% درآمدهای لیبی از فروش نفت بدست می‌آید و در واقع نفت محور اصلی اقتصاد کشور را تشکیل می‌دهد و تقریباَ تنها کالای صادراتی لیبی است. وابستگی شدید این کشور به نفت سبب گردید که بحران اخیر در اقتصاد جهان و کاهش تقاضا برای نفت به شدت بر تولید ناخالص لیبی تاثیر گذارد و اقتصاد آن را در سال ۲۰۰۹ به رکود بکشاند. لیبی هفدهمین تولیدکننده‌ی نفت در جهان به حساب می‌آید. 2% از نفت مورد نیاز جهان را کشور لیبی تامین می‌کند. خریداران عمده نفت لیبی ایتالیا، فرانسه و آلمان هستند.
