هتل زندیه یکی از اصیل ترین هتل های ایران هست!.یک هتل پنج ستاره که در نوع خودش هیچی کم نداره!

این هتل زیبا،جذاب و رفتنی در شیراز قرار دارد که از امکانات مرفع و زیبا برای مهمانان استفاده میشود. در این هتل مهمانان عزیز میتوانند از امکاناتی همچون یخچال، تلویزیون، استخر، سوئیت، رستوران، اینترنت، سرویس فرنگی، سرویس ایرانی، پارکینگ، نمازخانه، لابی، ماهواره، سالن ورزش، فروشگاه و غرفه، کافی شاپ، اینترنت در لابی، استفاده کنند البته یک مسئله مورد توجه دوستان عزیز قرار بگیره که در اتاق های شما اینترنت موجود نیست و فقط و فقط در لابی (فضای عمومی) میتوانید از اینترنت پر سرعت استفاده کنید !

خب از رستوران ها که بیایم بیرون میرسم به باشگاه های ورزشی… بله البته که این هتل (هتل زندیه شیراز) باشگاه ورزشی هم داره !

خب از همه مهم تر میرسیم به اتاق خواب های این هتل زیبا و جذاب!

دوستان راجب قیمت ها و تخفیف ها هم باهاتون صحبت کنم که اتاق خواب *ماه عسل*۱۵% تخفیف خورده

شما اگه در زمان ماه عسل سر میبرید میتونید با این مکان ماه عسلتونو شیرین تر کنید.پس بجنبید

باز هم میگم در این مکان شما میتونید از رستوران سنتی ، حمام سنتی ، رسـتوران کلاسیـک ، رستوران باغ،کافی شاپ،لابی لانژ،اینترنت پرسرعت و اینترنت رایگان در فضاهـای عمومی هتل (هتل زندیه) لذت ببرید!. چه چیزی بهتر از این اخه

لوکس و قیمت هم نسبتا خوب آماده اس که از هموطنان عزیز پذیرایی کنه.

اگر قصد سفر به پايتخت فرهنگي ايران شيراز را دارید هتل ۵ ستاره بین المللی پارس شیراز واقع در استان فارس – شهر شیراز – خیابان زند – هتل بین المللی پارس شیراز یکی از بهترین گزینه های می باشد .

هتل ۵ ستاره بین المللی پارس شیراز از نظر طراحی در دو برج ۱۳ طبقه ساخته شده که از طریق دو طبقه لابي و رستوران به یک دیگر مرتبط می شوند و در مجموع هتل بین المللی پارس شیراز شامل تعداد ۱۸۴ اتاق يک نفره و دو نفره و ۲۳ سوئيت بوده که به همراه چندین رستوران لوکس و لابی که پذیرایی مهمانان بطور ۲۴ ساعته می باشند .

 همچنین از سالن های هتل بین المللی پارس شیراز می توان به دو سالن مرواريد و زمرد براي انواع سمينارها ، کنفرانسها و مجالس مختلف و سالن برليان براي برگزاري ميتينگهاي مختلف و ميهماني هاي خصوصي اشاره کرد .

 دو پارکينگ نيز در زير ساختمان هتل بین المللی پارس شیراز برای مهمانان در نظر گرفته شده است .

 از امکانات رفاهی هتل بین المللی پارس شیراز می توان سونا و استخر برای خانمها و آقايان همراه با ماساژ و امکانات ورزشی همانند مرکز بدنسازی , بیلیارد , بولینگ نام برد .

 تجهیزات اتاقها شامل : تلویزیون ،تلفن،اینترنت وایرلس،ماهواره ،سیف باکس،نمایش فیلم سینمایی ۲۴ ساعته ،یخچال، سرویس فرنگی , دستگاه های برودتی و حرارتی سانترال همراه با نور پردازی بسیار زیبا.

 حتی هتل بین المللی پارس شیراز برای راحتی حال مهمانان کليه ارزهاي خارجي را دریافت می کند . گردشگری در شیراز را با انتخاب هتل بین المللی پارس شیراز که در نوع خود بی نظیر است کامل کنید .

حدود 70 کیلومتری شهر پالرمو، روی جزیره ی ایتالیایی سیسیل، هزارتوی بتنی مانند پوسته ی عظیم یک لاک پشت سفید خاکستری بر کناره ی تپه ای قرار گرفته است.

پیچ و خم های مسیر این دال بتنی دقیقا مربوط به طرح خیابان های شهر قدیمی گیبللینا هستند که قبل از اینکه توسط زلزله ای در سال 1968 نابود شود، در این محل قرار داشت. زلزله ی Belice که این جزیره را در شب 14 و 15 ژانویه تکان داد، ده ها شهر را متاثر نمود؛ گیبللینا از همه ی این شهرها بیشتر آسیب دید. سالها پس از حادثه هزاران نفر بی خانمان باقی مانده و در خانه های موقت پیش ساخته در نزدیکی خرابه های خانه های سابق خود زندگی می کردند. در نهایت اهالی، شهر ویران را ترک کرده و در مکان جدیدی آنرا دوباره ساختند. گیبللینا نیز به مکانی جدید در فاصله ی 20 کیلومتری انتقال پیدا کرد و برخلاف شهرهای دیگری که زلزله آنها را تخریب نموده بود.

در گیبللینای جدید از هیچ گونه خرجی فروگذار نشد و این شهر با باغ های عمومی، میدان های بزرگ، ساختمان های پست مدرن، جاده های پهن و آثار متعددی از مجسمه های عظیم معاصر توسط بهترین معماران و هنرمندان ایتالیایی تزئین گشت. این پروژه که با نام «رویای در حال تکامل» شناخته می شود، به قصد تبدیل کردن گیبللینا به یک موزه ی مدرن در فضای باز طراحی شده است.

در سال 1983، شهردار گیبللینا از هنرمند برجسته ی بین المللی "آلبرتو بورری" دعوت کرد تا از گیبللینای جدید بازدید کند. در حال بازدید از ویرانه های شهر قدیمی، بورری شروع به ایده پردازی در مورد خلق بنای یادبود عظیمی در این محل نمود؛ بنایی که نه تنها یادبودی برای درگذشتگان حادثه است، بلکه می تواند به عنوان ارتباطی هنری بین شهرهای قدیم و جدید مطرح شود.

این مکان که با نام Cretto di Burri شناخته می شود، دال بتنی بزرگی است که کل محدوده ی شهر قدیمی به مساحت 29 هکتار را پوشش داده است. تقریبا 5 فوت بتن روی این شهر ریختند که مانند لایه ای روی خرابه ها واقع شد. این بتن همه چیز اعم از درختان از بین رفته، ساختمان های تخریب شده و مبلمان شکسته را در خود فرا گرفت.به هنگام پوشاندن شهر با بتن، طرح اصلی شهر حفظ شده و خیابان ها به عنوان مسیرهایی در دل بتن خالی گذاشته شدند. همچنان که Cretto di Burri اثر هنری الهام بخشی به شمار می رود.

برخی از مردم از اینکه تاریخ شهری قدیمی اینگونه محو شود، بسیار ناراحت هستند. آنتونللا گاللو در وبسایت بهترین های سیسیل از گیبلینای جدید با عنوان زیستگاهی زشت یاد کرده و در ادامه توضیح داده است: فرزندان مردم گیبللینای قدیمی، هیچ چیز جز یک بنای بتنی ناشناس نخواهند داشت تا یادگار اقوام متوفی آنها باشد. در هر صورت، بازدید از این هزارتوی بتنی در نوع خود می تواند تجربه ی شگفت انگیزی برای گردشگران خارجی باشد.

ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺯﻩ ﺯﻳﺮﺯﻣﻴﻨﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ "ﺭﺍﺑﺮﺕ ﻛُﻨﻴِﭽﻨﻪ" ﺍﺯ ﮔﺮﻭﻩ "KWK Promes" ﻃﺮﺍﺣﻰ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ، موزه ملی لهستان ﺩﺭ ﻣﺠﺎﻭﺭﺕ "ﺗﺎﻻﺭ ﻓﻴﻼﺭﻣﻮﻧﻴﻚ ﺷﺘِﭽﻴﻦ" ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ، ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻥ ﻣﻬﻤﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺟﻮﺍﻳﺰ ﻣﻌﻤﺎﺭﻯ ﻣﺘﻌﺪﺩﻯ ﺭﺍ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﻓﺴﺘﻴﻮﺍﻝ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﻣﻌﻤﺎﺭﻯ (WAF) ﻛﻪ ﺍﻣﺴﺎﻝ ﺩﺭ ﺑﺮﻟﻴﻦ (ﭘﺎﻳﺘﺨﺖ ﺁﻟﻤﺎﻥ) ﺑﺮﮔﺰﺍﺭ ﺷﺪ، ﻣﻮﺯﻩ ﻣﻠﻰ ﻟﻬﺴﺘﺎﻥ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﺷﺘِﭽﻴﻦ (Szczecin) ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻥ برتر ﺳﺎﻝ 2016 ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﻩ ﺷﺪ.

ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺩﺍﻭﺭﺍﻥ ﻓﺴﺘﻴﻮﺍﻝ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﻣﻌﻤﺎﺭﻯ ﺍﻳﻦ ﭘﺮﻭژﻩ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﻏﻨﺎﻯ ﺷﻬﺮ ﻭ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺷﻬﺮﻯ ﺑﻴﻔﺰﺍﻳﺪ. ﺍﻳﻦ ﻃﺮﺡ ﺳﻪ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺍﺯ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺭﺍ ﺗﺪﺍﻋﻰ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ: ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺟﻨﮓ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺩﻭﻡ، ﺧﺮﺍﺑﻰ ﻫﺎﻯ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺟﻨﮓ ﻭ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻭ ﺑﺎﺯﺳﺎﺯﻯ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺟﻨﮓ ﻛﻪ ﺷﻜﺎﻑ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻬﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻭﺳﻂ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺗﻮﭘﻮﮔﺮﺍﻓﻰ ﺍﻳﻦ ﺍﺛﺮ ﻫﻢ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪ ﺍﺳﺖ، ﺯﻳﺮﺍ ﺭﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﺯﻳﺮ ﺯﻣﻴﻦ ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻪ ﻣﺮﻭﺭ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﻭ ﺑﺎﺳﺘﺎﻥ ﺷﻨﺎﺳﻰ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﻧﻤﺎﻯ ﺧﺎﺭﺟﻰ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﺎﻻﻯ ﺯﻣﻴﻦ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺩﻳﺪﮔﺎﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ، ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﺷﻴﻮﻩ ﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻔﻰ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻛﺮﺩ.

ﻣﻌﻤﺎﺭﺍﻥ KWK ﺑﻪ ﺟﺎﻯ ﺁﻥ ﻛﻪ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻥ ﻣﻮﺯﻩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﻟﻬﺎﻡ ﻳﺎ ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ ﺑﺎ ﺗﺎﻻﺭ ﻓﻴﻼﺭﻣﻮﻧﻴﻚ ﻃﺮﺍﺣﻰ ﻛﻨﻨﺪ، ﺑﺨﺸﻰ ﺍﺯ ﻣﻮﺯﻩ ﺭﺍ ﺯﻳﺮ ﺯﻣﻴﻦ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻓﻀﺎﻯ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﻭﺳﻴﻌﻰ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻓﺮﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺷﺎﻫﺪ ﺣﻀﻮﺭ ﻭ ﺭﻗﺎﺑﺖ ﺍﺳﻜﻴﺖ ﺳﻮﺍﺭﺍﻥ ﻣﺤﻠﻰ ﺍﺳﺖ.

لاپلند در مدار قطبی شمال واقع شده، نواحی شمالی سوئد، نروژ و فنلاند را در برگرفته و تا شبه جزیره‌ی کولا در روسیه امتداد می‌یابد.

به جرات می توان گفت یکی از بهترین و سحرانگیزترین مقاصد برای سفرهای زمستانی لاپلند است. لاپلند نه تنها آسمان پرستاره و شفق های قطبی خیره کننده ای دارد، بلکه خانه بابانوئل و گوزن هایش نیز هست برای همین به تبدیل شده است. چه یک توریست ساده باشید چه یک عکاس حرفه ای، لاپلند واقعا جادویی ترین جای زمین است که باید آن را ببینید.

زمستان در این سرزمین با میانگین دمای -40 درجه، 200 روز به طول می‌انجامد و زمان مناسبی برای ورزش‌های زمستانی و نیز دیدن گونه‌های جانوری خاصی چون گوزن شمالی را در اختیار گردشگران قرار می‌دهد.

در اروپا دودکش ها برای اولین بار در قرن سیزدهم پدید آمدند. دودکش های اولیه در ملک های اربابی ظاهر شدند و در طول دوران تودورها، استفاده از دودکش های آجری بسیار متداول شد .قبل از این موضوع، خانه ها با آتشی که روی سطحی سفالی یا آجری در مرکز خانه روشن می شد، گرم می شدند. آتشی که غذا روی آن پخته می شد و افراد برای گرم شدن دور آن جمع می شدند. دود این آتش خانه را پر کرده و تنها راه بیرون رفتن آن از طریق روزنی در دیوار یا سقف بود که به همین منظور تعبیه شده بود.

غیرممکن است که شما به پشت بام های شهر پاریس نگاه کنید و با این کلاهک های دودکش متعدد مواجه نشوید. در واقع یکی از المان های نمادین و در عین حال بدیهی معماری اروپا کلاهک های دودکش هستند که پشت بام خانه ها و ساختمان ها را زینت داده اند. در پاریس به طور خاص، این کلاهک ها در همه جا به وفور دیده می شوند و تقریبا روی بام تمام ساختمان ها به تعداد زیاد و در کنار هم به چشم می خورند.

تا قرن 18 ام، بیشتر دانشمندان بر این باور بودند که دود به همراه گرما جابجا می شود و از آنجا که گرما از مناطق گرم تر به سردتر منتقل می شود، بنابراین پر شدن فضای اتاق با دود اجتناب ناپذیر است. در حقیقت، آنها فکر می کردند که پر شدن اتاق با دود به معنای گرم شدن آن بوده و زمانی که اتاق به اندازه ی کافی گرم شود، دود از دودکش خارج می گردد. با این حال توسعه ی دودکش ها باعث نشد که دود به طور کامل از فضای خانه ها حذف شود، چرا که طبیعت گرما به خوبی شناخته نشده بود و به همین دلیل دودکش ها طراحی مناسبی برای کشیدن دود از فضای خانه نداشتند.

در قرن 18 ام، کمبود منابع چوب باعث شد که مردم از سوختن چوب به زغال سنگ رو بیاورند. البته نباید فراموش کرد که زغال سنگ هم گران بود و بنابراین تنها افراد ثروتمند می توانستند از عهده ی داشتن شومینه و دودکش برآیند. هنگامی که دوده ی کثیف زغال تمام خانه ها را پر کرد، همه به دنبال راه حلی برای حذف دود از فضای خانه ها افتادند. این مسئله باعث طراحی دودکش های جدید و اصلاحات مهمی گشت که از مهم ترین پیشگامان آن می توان به بنجامین فرانکلین و کنت رومفورد اشاره نمود. دیری نگذشت که تعداد دودکش ها به وسیله ای برای به رخ کشیدن ثروت مردم تبدیل شد و تا آنجا که امکان داشت روی پشت بام منازل خود کلاهک دودکش تعبیه کردند. حتی کسانی که استطاعت خرید زغال سنگ نداشتند روی پشت بام منازل خود کلاهک های دودکش ساختگی قرار دادند تا بدین وسیله ارزش خود را در میان همسایگانشان بالا ببرند.

دوران طلایی کلاهک های بی شمار دودکش در پشت بام های پاریس، عصر ویکتوریایی بوده است. در این دوران، طرح های پیچیده ی گلی و فلزی بسیار رایج شدند. همچنین کلاهک های دودکش به وسیله ای برای دادن رنگ تعلق به منازل تبدیل شدند چرا که خانه ها به خودی خود همگی شبیه به هم بودند و تنها تفاوت موجود در همین دودکش ها بود.

در پاریس بیشتر خانه های مدرن امروزی دارای سیستم گرمایش الکتریکی هستند، اما خط افق پاریس همچنان با این دودکش ها که امروز کاربردی هم ندارند پوشیده شده است.

کشتی کروز در 22 می سال 2006 در لنگرگاه سنت پدرو در لس آنجلس کالیفرنا نامگذاری و به آب انداخته شد. این کشتی بدنه ی کشتی در کارخانه ی کشتی سازی Meyer Werft واقع در شهر Papenburg در کشور آلمان ساخته شده و قابلیت عبور از کانال پاناما را نیز دارد.

کشتی کروز Norwegian Jade در خط مسافرتی NCL مشغول به کار می باشد که در اصل به عنوان "افتخار هاوایی" برای استقلال این خط از خطوط آمریکایی ساخته شد. تناژ خالص این کشتی 93500 می باشد.

بهترین راه برای بازدید از اهرام، قلعه ها، صومعه ها، جزایر رمانتیک و شهرهای لوکس و ثروتمند اروپایی کشتی Norwegian Jadeمی باشد که در تمام طول سال دریای مدیترانه را درمی نوردد. همچنان که توسط این کشتی از بندری به بندر دیگر سفر می کنید و شاهد سواحل شگفت انگیز آنها هستید.

بر روی عرشه ی کشتی در رستوران های طراز اول، فروشگاه های لوکس، استخرهای مخصوص شنا و مراکز ماساژ و . . . شب و روز سرگرم خواهید بود.

سرگرمی های فراوانی نیز برای بچه ها وجود. بنابراین جای تعجبی نیست که این کشتی به عنوان "برترین خط مسافرتی اروپا" برنده ی جایزه ی World Travel Award بوده است.

مشخصات کشتی کروز:

تناژ خالص ثبت شده: 93558

گنجایش مسافرین: 2042 نفر

طول کلی کشتی: 295 متر

آبخور کشتی: 9 متر

ماگزیمم عرض کشتی: 33 متر

سرعت: 28 گره دریایی

موتور: دیزل الکتریکی

خدمه: 1078 نفر

شهر سرد هاربین در شمال‌شرقی چین واقع شده است. دمای این شهر در ماه‌های سرد زمستان به 30- درجه سانتی‌گراد هم می‌رسد. برگزاری فستیوال برف و یخ هاربین به همراه کنده‌کاری‌های روی برف، نمایش آتش‌بازی و تفریحات برفی؛ ساختمان‌های عظیم یخی همراه با مجسمه‌های بزرگ برفی، فانوس‌های یخی، هاربین را به یکی از مراکز معروف زمستانی تبدیل کرده است.

در سال 1985 اولین دوره فستیوال سازه‌های یخی و برفی هاربین برگزار شد و بعد از آن بصورت مرتب و سالانه برگزار شده است که نقش مهمی در جذب توریست و گردشگر به این شهر سردسیری ایفا میکند.

در طول این فستیوال باشکوه، نمایشگاه مجسمه‌های برفی، میهمانی باغ فانوس یخی، مسابقه اسکی، مسابقه فوتبال روی برف، رقابت‌های اسکیت، مسابقات رالی روی یخ، اجرای تئاتر و مذاکرات اقتصادی و تجاری برپاست. در سال 2001 این فستیوال با جشنواره اسکی بین‌المللی تلفیق شده و گسترده‌تر شد. در ژانویه سال 2014 دوره 30 ام این فستیوال نیز برگزار گردید.

فستیوال برف و یخ هاربین، بزرگترین فستیوال از نوع خود در دنیاست. از این رو هنرمندانی از سرتاسرجهان را به خود جذب می‌کند. اگه مایل به دیدن این جشنواره زیبا و پرهیجان هستید، سفر به این شهر در ماه‌های ژانویه تا مارس هرسال را فراموش نکنید .نورپردازی مجسمه‌ها و سازه‌های غول پیکر برفی و یخی در این جشنواره، جلوه‌های بصری بسیاری زیبایی داشته و هزاران گردشگر تنها برای دیدن این رخداد به هاربین سفر می‌کنند.

منظره این شهر در شب از دید بازدیدکنندگانی که سرمای سخت این شهر را تحمل می‌کنند، با روشن شدن چراغ‌های رنگی از داخل و بیرون ساختمان‌ها و مجسمه‌ها دیدنی‌تر است.

در شمال ‏سوئد نزدیکی مدار قطب شمال و در یکی از زیباترین نقاط جهان هتلی لوکس به نام ‏‏"اتاق هفتم"، به صورت خانه ای درختی ساخته شده است. هدف از ساخت هتل اتاق هفتم کم کردن فاصله بین انسان و طبیعت بوده است. ‏

این خانه درختی 55 متری دارای دو اتاق خواب، حمام و یک محوطه مبله برای استراحت نیز می باشد و ظرفیت اقامت پنج نفر ‏را دارد و علاوه بر پلکان، یک آسانسور کوچک نیز برای بالا رفتن دارد. ‏

این اقامتگاه چوبی در میان درختان به یک هتل سوئدی به نام ‏Treehotel‏ تعلق دارد که هدف آن معرفی نقاطی زیبا برای تماشای ‏شفق های قطبی در این کشور است.

داخل این خانه درختی از چوب ساخته شده و همین این خانه را بسیار سبک و ساده ‏می سازد و محیطی دوستانه و صمیمی در آن ایجاد کرده است. این خانه درختی لوکس در سوئد بر اساس کابین ها و کلبه های اسکاندیناوی طراحی شده است و به روی دوازده ستون در یک جنگل سرسبز و با ‏فاصله ده متر از سطح زمین قرار گرفته است. یکی از جذاب ترین ویژگی های این خانه ‏لوکس درختی وجود یک تراس در خارج از فضای مسقف خانه است که این امکان را به میهمانان این خانه درختی می دهد تا ‏بتوانند شب خود را با تماشای نورهای شمالی رنگارنگ به صبح برسانند.‏ ‏پنجره های بزرگی که این خانه درختی دارد این امکان را به ‏میهمانانش می دهد تا چشم اندازی زیبا از محیط اطراف و رودخانه داشته باشند.

شرکت سازنده ی این هتل لوکس شش خانه درختی دیگر نیز دارد که همگی به سبک کلبه های اسکاندیناوی ساخته ‏شده اند اما این خانه درختی جدیدترین، بزرگترین و بلندترین خانه درختی در میان آنهاست.

در حدود 45 کیلومتری شمال ونیز در شهر نروسا دلا باتالیا Nervesa della Battaglia، رستورانی به نام Ai Pioppi وجود دارد. به غیر از غذا و نوشیدنی های عالی این رستوران، بزرگترین جاذبه ی آن سواری های مختلف، تاب ها و چرخ گردان است که صاحب رستوران برونو تقریبا همگی آنها را دست تنها ساخته است که سبب ایجاد بزرگترین جاذبه ی رستورانی در ایتالیا شده است.

50 سال پیش، زمانی که برونو مقداری سوسیس خریداری کرده و پس از برپا کردن یک دکه ی فروش غذا زیر سایه ی درختی، منتظر ماند تا ببیند آیا سر و کله ی کسی برای خرید پیدا می شود یا خیر. مایه ی تعجب است اما در عرض دو ساعت تمام غذاهای او به فروش رفتند و داستان «ای پیوپی» از آغاز می شود.

برونو بعد از تاسیس یک غذاخوری مناسب، برای اتصال تعدادی قلاب به چندین صندلی به آهنگری محلی مراجعه نمود، اما آهنگر به شدت مشغول بود و بدین ترتیب برونو تصمیم گرفت که خودش جوشکاری را بیاموزد. زمانی که او این هنر را آموخت، شروع به مجسم کردن و ساختن چیزهایی نمود که می توانست به رستوران خود اضافه کند تا مردم را به آن جلب کند. چهل سال بعد او یک پارک تفریحی کامل و تمام عیار در جنگل داشت که همه گونه سواری های هیجان انگیز، تاب، سرسره و حتی یک رولر کوستر داشت که از مسیری شیبدار به پایین حرکت می کرد.

"برونو و ای پیوپی" موضوع فیلم کوتاهی بودند که در سال 2013 تولید شد و همین موضوع باعث شد که افراد بیشتری به رستوران او جلب شوند. در فیلم، برونو در مورد آینده ی پارک محبوب خود سخنانی بیان می کند و می گوید: کاش می شد این پارک همین طور به کار خود ادامه دهد، اما من نمی توانم ایده هایم را به جانشینانم تحمیل کنم... بنابراین این انتخاب را به آنها واگذار می کنم.